Be-Federation
who’s who bij de Brusselse Horecafederatie
De Federatie is de legitieme en erkende spreekbuis van de horecasector ten overstaan van de overheid en diverse instanties. Zij bestaat uit geëngageerde mannen en vrouwen die al uw vragen beantwoorden, naar u luisteren en uw eisen verdedigen. In elk nummer van Be Horeca laten we enkele van de leden aan het woord om hen beter te leren kennen.
Marilyn Hottat, directieassistente
“Voor het eerst sinds lange tijd kan ik zeggen dat ik mijn plaats gevonden heb”
Wanneer en hoe bent u bij de BHF begonnen?
Ik ben begonnen in november 2020, in volle coronacrisis. Ik werkte voor een NGO die mensen over de hele wereld helpt. Ik hield van het idee, maar ik voelde me niet betrokken. Mijn overstap naar de Federatie heeft deze leemte opgevuld, omdat ik de ondernemers die wij vertegenwoordigen elke dag ontmoet. Het is concreet en voor het eerst sinds lange tijd, heb ik het gevoel dat ik mijn plaats gevonden heb.
Hoe heeft u de crisisperiode ervaren?
We hebben veel telefoontjes gekregen van wanhopig mensen; sommigen spraken zelfs van zelfmoord. Het was echt moeilijk. We kregen ook kritiek omdat als je achter de schermen werkt, de mensen niet altijd zien wat er gedaan wordt. Bepaalde regeringsbesluiten waren weliswaar zeer teleurstellend, maar dat gold des te meer voor de teams die er hard aan gewerkt hadden. Wat het meest indruk gemaakt heeft, was de toewijding van mijn collega-bestuurders die ook uit HoReCa komen en die ook onder de crisis te lijden hadden. Maar ze bleven vechten voor de sector.
Hoe staan mensen tegenover de Federatie?
Veel mensen beschouwen de Federatie als verantwoordelijk voor teleurstellende beleidsbeslissingen en het gebrek aan steun. Ja, de Federatie kan een verschil maken en ja, er wordt (steeds meer) naar haar geluisterd, maar het politieke systeem met zijn verschillende machtsniveaus en coalities van allerlei aard maakt de zaken bijzonder ingewikkeld en beperkt onze mogelijkheden om actie te ondernemen. Sommige mensen beseffen dit niet altijd. Maar velen hebben ons bedankt voor de hulp die wij hun doorheen deze twee crisisjaren hebben geboden. Dat is wat ik me wil herinneren.
Welk team zit achter de Federatie?
Intern zijn we een klein team. We hebben een communicatiemedewerker, een studente journalistiek, een medewerker die de etablissementen bezoekt en ik sta in voor het secretariaat. Daarnaast bestaat de Federatie uit 15 beheerders, afkomstig uit verschillende horecasectoren
Wat vindt u van het imago van de Federatie?
Ik weet dat mijn collega’s niet meer over het verleden willen praten, maar sommige mensen hebben nog steeds een ouderwets beeld van de Federatie. De beheerders probeerden de coronacrisis te beheersen en tegelijk de basis te saneren. Een paar maanden geleden hebben nieuwe leden zich geëngageerd om het imago te verbeteren. Het zou jammer zijn om in het verleden te blijven hangen, want het nieuwe team wordt echt gekenmerkt door een geweldige dynamiek en grote waarden. En ik ben er trots op met hen samen te werken.
Be-Federation
“De samenleving verandert en wie zich legitiem voelt in zijn of haar job, maakt zich geen zorgen over man of vrouw zijn.”
Overgeërfde passie
Charlotte Résimont werd zopas aangeduid als kandidaat voor de Raad van Bestuur van de Horecafederatie Brussel. Ze staat in voor het beheer van twee mooie adressen die mettertijd uitgegroeid zijn tot referenties in de Brusselse gastronomie.
Waarom heeft u interesse om toe te treden tot de Raad van Bestuur van de Horecafederatie Brussel?
Ik wil een actieve rol spelen en samen met andere restauranthouders zoeken naar concrete oplossingen om de sector te doen heropleven. Sinds enkele weken neem ik deel aan rondetafelgesprekken en ik heb ook belangstelling voor de opleidingen.
Kunt u kort uw parcours samenvatten?
Dat is zeer gevarieerd. Ik heb twintig jaar als logopedist in het bijzonder onderwijs (met een hotelafdeling) gewerkt en als zelfstandige in bijberoep. Ik heb een luisterend oor en ik leg graag contacten tussen mensen. Verder heb ik een certificaat als individuele coach en volg ik momenteel een opleiding tot trainer-coach. Bijna vier jaar geleden heb ik samen met mijn vader (de oprichter van Le Toucan meer dan 20 jaar geleden en Toucan sur Mer bijna 15 jaar geleden) de leiding genomen over deze twee prachtige zaken. Als student heb ik altijd in de horeca gewerkt en ik ben daar pas mee opgehouden toen ik afstudeerde en moeder werd van twee kinderen. Door de toevalligheden van het leven heb ik mijn ambtenarenstatus opgegeven om samen met mijn vader ons eigen project te runnen.
Hoe verloopt de heropleving na corona?
De klanten geven present. De energie is er ook. Maar het ontbreekt ons aan personeel. Na de periode van gedwongen werkloosheid wilden veel van onze werknemers de horeca verlaten om van hun gezins- en sociaal leven te kunnen blijven genieten. Wij hebben overal aan de alarmbel getrokken, maar zonder reactie: ons hele netwerk is op zoek naar zaal- en keukenpersoneel. Wij moeten een oplossing vinden zodat de overheid samen met ons ijvert voor meer welzijn op het werk, met name door deeltijds werken met lagere belastingen mogelijk te maken.
U heeft belangstelling voor het opleidingsluik van de Federatie. Welke ideeën wilt u voorstellen?
Het gaat erom de jongeren opnieuw warm te maken voor dit vak. Vaak stappen ze in de horeca bij gebrek aan iets anders. We moeten nagaan wat voor imago de horeca in België heeft, de waardering voor de ambachtslieden in de levensmiddelen- en dienstensector versterken, want onze werknemers zijn vaklui met echte knowhow. De passie voor dit beroep is uitgestorven. Ik kan begrip opbrengen voor de grieven van werknemers die in een hoog tempo werken, terwijl anderen zich amuseren. Hun job gaat bovendien vaak ten koste van hun privéleven.
Ik zie ons als verstrekkers van kleine gelukjes. Graag zou ik team-coaching cursussen opzetten om voor een nieuw dynamisme, meer luisterbereidheid en communicatie te zorgen. Het gebrek daaraan is vaak de oorzaak van spanningen en ontslagen. Ik probeer participatief management in te voeren in mijn eigen zaken. Mijn uitdaging is om flexibel te blijven en me aan anderen aan te passen, terwijl we de klanten en de producten steeds centraal stellen.
Wat de opleiding betreft, droom ik ervan om, naar het voorbeeld van de beurzen voor scholen, een beurs voor restauranthouders te organiseren, zodat jongeren die aan het begin van hun loopbaan staan, kunnen zien wat er allemaal op de markt is.