“Het was grappig toen ik begon, want ik moest jongeren weigeren omdat ze nog geen 21 jaar waren, terwijl ik dat zelf ook niet was.” Philippe Dhont
Buitenwipper nachtclub
Jeremy Stevens noemt zichzelf liever portier of bewakingsagent bij Safe T First. Elk weekend tekent hij present in de discotheken en cafés van Brussel om daar de veiligheid van de feestgangers te verzekeren. Philippe Dhont van zijn kant kan prat gaan op 25 jaar ervaring in het vak. Hij begon op 18-jarige leeftijd in de Cactus, een nachtclub in Oudergem. Door Vanille Dujardin.
Het duo is het erover eens dat hun beroep ondergewaardeerd wordt. “Maar zonder security zijn er geen evenementen”, aldus Jeremy. “Het is ook een complexe job”, vervolgt Philippe. “Je moet overal oren en ogen hebben.” Jeremy stapte in het vak, nadat hij zijn broer een aantal jaren bezig gezien had in verschillende nachtclubs. “Het zag er leuk uit. Wat me aantrok, was dat ik verschillende mensen ontmoette die ik in een andere context nooit zou hebben gesproken.” Philippe had een andere motivatie. “Ik deed het voor het makkelijke geld en de grote fooien”, geeft hij toe. “En bovendien is het leuk om bij de deur te staan en te beslissen wie er binnenkomt.”
Basiscriteria en een goeie feeling
Ze hebben het ook over het belang van theorie in het vak. “Je kunt niet zomaar doen wat je wilt met security”, zegt Jeremy. “Je moet de wetgeving en de wetten kennen, bijvoorbeeld.” Daarnaast benadrukt Jeremy ook het belang van praktijkkennis. “Vroeger reageerden portiers fysiek als er een probleem was. Nu besteden we onze tijd aan het praten met mensen om conflicten te vermijden. Dat kun je niet in de klas leren.”
“Eigenlijk is portier zijn als het werk van een receptionist”, besluit Philippe. “Als ik iemand weiger, leg ik uit waarom. Het kan te maken hebben met de dresscode, bezoekers zijn best ook niet te uitdagend gekleed, niet te dronken en niet onder invloed van drugs.” Dit zijn de vier belangrijkste criteria voor Philippe. Jeremy, aan de andere kant, werkt voornamelijk op gevoel. “Ik baseer me alleen op de houding van mensen als ze voor de club staan.” Maar soms maakt hij fouten en geeft dat toe. “Als ik aarzel, zet ik de persoon aan de kant en wacht om zijn reactie te zien. Als hij kalm en geduldig reageert, denk ik dat mijn eerste indruk verkeerd was en laat hem binnen.”