De opkomst van fast casual in België – en de geboorte van happy casual. De fast casual-trend is een fundamentele beweging die al zo’n vijftien jaar de Europese – en in het bijzonder de Belgische – restaurantsector beïnvloedt. Hoewel ze voortdurend evolueert, bevindt deze stroming zich op het kruispunt van fastfood – waarvan de kenmerken iedereen kent – en het meer klassieke casual dining. Zelfs Brussel, met zijn unieke ecosysteem, is niet aan deze golf ontsnapt. Ze heeft haar sporen nagelaten. Een analyse van Grégory Sorgeloose, medezaakvoerder van het bureau Sorgeloose & Trice, gespecialiseerd in de overname van horecazaken.
Als er één plek is die deze verschuiving perfect weerspiegelt, dan is het wel het Sint-Katelijneplein: ooit een bastion van visrestaurants en gastronomische etablissementen, maar intussen grotendeels overgenomen door fast casual-ketens zoals Bavet, Poule & Poulette, Ellis Gourmet Burgers, Barouche of Umamido. Ook de recent heraangelegde voetgangerszone in de Sint-Katelijnestraat volgt diezelfde trend, met zaken als Rambo, Poke House, Nona of Takumi. Het wordt er steeds moeilijker om een klassieker horecaconcept te vestigen.
Lees ook > Moet je het concept aanpassen aan de locatie, of de locatie aan het concept?
Wat is fast casual?
Fast casual biedt het beste van twee werelden: een kwalitatieve eetervaring, beter dan fastfood, vaak aan tafel geserveerd (soms met moderne snufjes zoals buzzers), en dat tegen een betaalbare prijs. Vijftien jaar geleden was het horeca-aanbod nog vrij traditioneel, met restaurants, brasserieën en cafés-tavernes, af en toe vergezeld van wat creatieve buitenbeentjes. Fast casual is ontstaan uit de wens om dat klassieke model te vernieuwen: vaarwel witte schorten, driegangenformules, verplichte koffie na de maaltijd of een kaart met 60 gerechten op drie pagina’s.
Fast casual-concepten zetten in op scherpe prijzen, betere ingrediënten dan fastfood (maar zonder de verfijning van casual dining), en een vlot, maar niet gehaast, ritme. Personalisatie is cruciaal: “build your own burger” of “bowl” zijn intussen ingeburgerd, vaak met digitale tools zoals apps, kiosken of click & collect. En vooral: fast casual-merken beperken zich zelden tot één vestiging. Hun businessmodel draait rond schaalvergroting, investeringen in centrale keukens en gestandaardiseerde processen die kwaliteit én rendabiliteit garanderen.
Deze beweging ging hand in hand met de opkomst van de Millennials, gevolgd door Generatie Z: twee doelgroepen die hoge eisen stellen, gevoelig zijn aan design en beleving, en hun tijd optimaal willen benutten. Multichannel (ter plaatse, afhalen, levering, click & collect) sluit daar perfect bij aan.
Als deze trend zo succesvol is, waarom zou ze dan veranderen?
Omdat elke trend evolueert. Vandaag zien we de opkomst van hybride vormen, waarin stijlen en formules zich mengen. Daaruit ontstaat – voorlopig nog voorzichtig – een nieuwe stroming: happy casual.
Happy casual is een emotionele, ervaringsgerichte en identiteitsgedreven evolutie van fast casual. De snelheid en kwaliteit blijven behouden, maar er komt warmte bij, authenticiteit, en een menselijke connectie met de klant. Weg met de gekloonde concepten die overal hetzelfde aanvoelen. De interactie wordt persoonlijker, de self-serviceformules verdwijnen stilaan, het interieur wordt uniek, en elke locatie vertelt een eigen verhaal. Digitalisering is nog aanwezig, maar maakt plaats voor menselijk contact.
Lees ook > Kunstmatige intelligentie en horeca: de stille revolutie
En happy casual dan?
Waarom die omslag? Omdat de klant, moe van gestandaardiseerde formats, nu op zoek is naar betekenis, uniciteit en emotie. Hij wil een verrijkende ervaring beleven. Slow branding wordt de nieuwe norm. Fast casual zit in een soort puberteit: het verzet zich tegen het imago dat het de voorbije vijftien jaar is aangemeten. Voorbeelden van happy casual-concepten? La Stazione (Ukkel): tegelijk huiskamerrestaurant, lunchplek, traiteur en buurtbar – een hybride Italiaans concept dat zijn DNA in al zijn vormen bewaart. Fish Tank (Marollen): een visbar in een oude viswinkel, uitgebaat door een creatieve ondernemer. Of Old Boy: ergens tussen hippe herberg en relaxte kantine, met ogenschijnlijk eenvoudige, maar fijn uitgewerkte gerechten tegen toegankelijke prijzen, geserveerd in een gemoedelijke sfeer.
De evolutie is ingezet. Ze staat nog maar aan het begin – en belooft nog veel mooie projecten.