De redaction van Matthieu Léonard, voorzitter van de Federatie Horeca Brussel.
Beste lid,
En vooral beste niet-lid,
Sinds negen maanden heb ik zowel de verantwoordelijkheid om de Federatie Horeca Brussel voor te zitten als de buitenkans om de stem van onze sector uit te dragen.
De duur van deze periode komt toevallig overeen met die van een zwangerschap en we zouden ze kunnen beschouwen als een groeiproces dat uiteindelijk moet leiden tot een bevalling. In figuurlijke betekenis zouden die negen maanden synoniem kunnen zijn voor een lange en trage rijpingsfase gevolgd door een resultaat waar niemand zeker kan van zijn.
Aan dat lange en trage proces ben ik begonnen voor u. En voor mezelf, want ik verschil niet van alle horeca-uitbaters en bedrijfsleiders die ik vertegenwoordig. Elke dag sta ik op om te zorgen voor mijn werkinstrument waar ik nog altijd van houd, zodat het me in staat stelt min of meer behoorlijk mijn brood te verdienen.
Zoveel verschil ik niet van u, want ik stel me soms dezelfde vragen. “Waarom zit ik nog in dit vak? Hoe komt het dat de huidige regels me beletten om gewoon gelukkig en sereen mijn job te doen? Waarom steken de belastingen me zoveel stokken in de wielen? Vanwaar al die administratieve rompslomp? En waarom zo hard werken voor zo weinig (of geen) resultaat?”.
Zoveel verschil ik niet van u, als ik me tot een minister, een volksvertegenwoordiger of een burgemeester richt, als ik mijn beklag doe in de pers of op de sociale media, als ik met de ambtenaars onderhandel of als ik naar u luister, aan de telefoon of in levenden lijve.
Zoveel verschil ik niet van u, omdat we allemaal op zoek zijn naar de kostbare sleutel tot het allerbelangrijkste: geluk.
Dat resultaat bewerkstelligen, daarom gaat het. Opnieuw het geluk hebben met hart en ziel te werken, oprecht te blijven in wat we onze klanten bieden en daar genoegen in te scheppen.
Ben ik erin geslaagd dat resultaat te verwezenlijken?
Helaas nog niet.
Maar dit is een kans om onze horecazaken een nieuwe impuls te geven. Een kans waaraan de vertegenwoordigers van onze federatie en ikzelf de afgelopen negen maanden hebben gewerkt. Gedurende heel deze periode hebben we contact gehad en vergaderd met de onze nieuw verkozen vertegenwoordigers aan wie we ons plan voor een welvarende en bloeiende horeca hebben voorgelegd.
Door naar u te blijven luisteren, me volhardend en overtuigend te tonen, op te treden als uw tussenpersoon met het oog op dat beoogde en verhoopte resultaat, zal ik alles blijven doen om mijn doel en uw resultaat waar te maken. Het ligt zowat binnen handbereik.
Dat brengt me bij een andere vraag. Eentje voor onze niet-leden. Gaat u verder blijven klagen, in uw eentje? Of zou u kunnen overwegen aan te sluiten bij de Federatie Horeca Brussel, vertegenwoordigd door actieve professionals uit de sector die, dankzij uw onmisbare steun, het langverwachte resultaat zouden kunnen bereiken? Vindt u niet dat het tijd is om de handen in elkaar te slaan, om echt de krachten te bundelen?
Ik kan alleen maar aandringen, want alleen zult u nooit gehoord worden.
Matthieu Léonard, voorzitter van de Federatie Horeca Brussel