Be Cheffe: het aanstormend talent van onze Ladychefs Op 20 november vond de prijsuitreiking plaats van Be Cheffe, een wedstrijd voor Ladychefs actief in België. Het evenement is een gelegenheid voor de prestigieuze sponsor om het inclusieve karakter van de sector in de kijker te zetten, die het Belgische gastronomische landschap heeft zien evolueren en de enorme rol die vrouwen spelen in de horeca.
Door Romane Henkinbrant
Het idee ontstond minder dan een jaar geleden als reactie op het gebrek aan vrouwelijke gezichten in de culinaire sector, zowel in reality tv-shows als in gastronomische gidsen. Op wijze van antwoord op deze genderdiscriminatie bedacht Ludivine de Magnanville, voorzitster van de Federatie Horeca Brussel, een evenement dat helemaal in het teken zou staan van "ladychefs": "We zijn ons verhaal begonnen te schrijven op een blanco pagina", zegt ze. "Bedoeling: een nationale wedstrijd in het leven roepen voor vrouwelijke chef-koks in België op alle niveaus en uit alle lagen van de bevolking, om het personeel dat onzichtbaar blijft in de sector meer bekendheid te geven. De creatie van een evenement als dit - dat drie verschillende sectoren samenbrengt (horeca, politiek en financiën) - is een manier om ervoor te zorgen dat de beste stemmen worden gehoord. Door dingen te benoemen kunnen we ze in beweging krijgen."
En het concept was een schot in de roos: "Zodra de inschrijvingen voor Be Cheffe geopend waren, kregen we berichten van tientallen vrouwelijke chef-koks uit het hele land, allemaal ergens tussen 15 en 56 jaar", vervolgt Ludivine de Magnanville. In hun getuigenissen spraken veel vrouwen over hun plaats in de sector die nog steeds niet inclusief genoeg is. Een bloemlezing: "Ik had onlangs enkele ervaringen in de horeca waardoor ik mijn zelfvertrouwen verloor"; "Clichés hebben weinig te maken met wat vrouwen echt zouden willen zijn"; "Het zou voor mij een kans zijn om mijn passie te delen met andere vrouwen in mijn sector"; "Deze wedstrijd is fantastisch, vooral in het zeer kleine wereldje van ladychefs in België".
Menselijk avontuur
Van de ongeveer vijftig deelnemers kwamen er 15 op 13 november samen in het Gare Maritime in Brussel. Verdeeld over drie categorieën (studenten en stagiaires; werknemers; ondernemers of partners van bedrijven) gaven de kandidaten gedurende drie uur het beste van zichzelf voor een dubbele opdracht: de creatie van een hapje op basis van appel en hun eigen interpretatie van een Belgisch gerecht.
|
De kandidaten werden bij hun opdrachten ondersteund door onze partners Kitchen Aid - wiens krachtige, elegante en innovatieve toestellen chefs in staat stellen hun creaties nog een niveau hoger te tillen, en Rational, de Ferrari onder de professionele keukenapparatuur. Voor alle grondstoffen kan je terecht bij de Sligro-groep, die verantwoordelijk is voor de professionele automobielmarkt in België. Dankzij AB InBev konden we het evenement naar de voedingsmarkt van het majestueuze Gare Maritime brengen. |
De hele dag door proefde een panel van tien deskundige juryleden blind de 30 gerechten die door de kandidaten bereid waren: gegratineerde paccheri met kalfswangcarbonade, cromesquis van kreeft en grijze garnaal op een bedje van sla à la chermoula met bisque, veggie taco's 'surf & turf', ravioli van biet gevuld met Granny Smith-salade,... De creaties werden beoordeeld op criteria als smaak, originaliteit, presentatie en techniek. Er is één winnaar per categorie, maar ze worden allemaal gekozen uit de shortlist.
"Voor eerste editie denk ik dat alles perfect is verlopen", aldus Manon Schenck (La Table de Manon*), meter vanze eerste editie en juryvoorzitster. "Ze hebben allemaal hun uiterste best gedaan en het was echt moeilijk kiezen. Voor de leerlingen is het praktisch om te weten dat ze alles goed doen. Ik ben ook begonnen op de kleuterschool toen ik 15 was en nu ben ik 31. De kinderen werden lang niet zo goed verzorgd in de klas als nu. Het is geweldig dat er een competitie als deze bestaat om dingen in beweging te krijgen."
Belgisch talent in de kijker
Op de grootste dag van het jaar vertelde Premier Alexander De Croo de winnaars van het evenement wat ze te zeggen hadden tijdens een evenement in Bozar, nadat ze hadden gehoord over alle activiteiten die de ladychefs hadden georganiseerd voor het live-event: "In België hebben we veel getalenteerde mensen in vele sectoren. We zien de hoge kwaliteit van onze gastronomie elke dag. Ik denk dat het een heel goed idee is om een specifiek soort catering te creëren, maar over het algemeen hebben mannen en vrouwen - en ik weet dat dit stereotiep is, maar het is echt zo - een heel verschillende manier om succes te boeken. Mannen moeten zich realiseren dat ze de beste ter wereld zijn, maar dat is niet het geval. Wie heeft de leiding in de keuken? Thuis komt de vrouw om de hoek kijken, maar in een restaurant is dat minder belangrijk. Daarom is het goed dat ze met dit soort evenementen succes kunnen boeken op de markt."
De drie laureaten wonnen onder andere een volledige week stage in de keuken van een gastronomisch restaurant in Frankrijk met alles erop en eraan, begeleiding van hub.brussels via de Kokotte Horeca incubator en Rational-keukenapparatuur. "Het doel van Be Cheffe is niet zozeer om te bepalen wie de beste cheffe van het jaar is, maar om drie verschillende profielen aan te moedigen om hun passie te ontwikkelen", aldus Ludivine de Magnanville.
|
Tijdens de prijsuitreiking konden we rekenen op de steun van heel wat partners:
|
"Het enthousiasme voor en door Be Cheffe was ongelooflijk. De inzet van de chefs was indrukwekkend. De partners vertrouwden ons blindelings. Het is dankzij alle positieve energie in de horeca dat we zo'n project kunnen uitvoeren", zegt Ludivine de Magnanville. En daarmee is het verhaal niet uit: "Bij de Federatie Horeca Brussel schrijven we verder en 2024 voegen we nieuwe hoofdstukken toe", zegt ze nog: Na "Who runs the kitchen", waarom niet "Who runs the bar"? Wordt vervolgd...
Aan tafel bij de besten
Categorie studenten / stagiairs: Julia Lemaire (École Hôtelière Provinciale de Namur)
Deze studente aan de École Hôtelière Provinciale de Namur (EHPN) erfde haar passie voor het koken van haar ouders, die een frituur hadden. Toen ze 18 jaar oud was, werd Julia Be Cheffe haar eerste vrouw, die met voedsel werkte. Ze koestert de ambitie om haar eigen zaak te openen. Julia maakte indruk op de jury met haar "Biscuit, rosace, gel, cœur coulant" met appel en haar eigen interpretatie van de klassieke kip met frietjes en appelmoes, waarmee ze haar harde werk, originaliteit en beheersing van smaken demonstreerde.
R.H.: Wat was voor u het hoogtepunt van uw ervaring bij Be Cheffe?
J.L.: Zonder twijfel de prijsuitreiking. Ik had nog niet door dat ik er iets aan moest doen, ook al had ik de gezichten van de andere kandidaten al gezien. Toen ik op het podium stond, zei ik tegen mezelf dat ik naar de andere kandidaten toe ging en ik zei dat de mensen uit alle lagen van de bevolking door mijn nominatie geraakt zouden worden. Het was meer dan een feestje, het was een praktische ervaring tussen vrienden.
R.H.: Wat waren de uitdagingen waar u voor kwam te staan en hoe heeft u die overwonnen?
J.L.: Het belangrijkste gebruik was het gebruik van de educatieve boekplaat, waarvan ik niet wist hoe ik hem moest gebruiken. Op school zijn we gewend dat we ons moeten aanpassen aan de apparatuur, het gebrek aan producten enzovoort. Het was echt geweldig! Ik heb lang gewacht en kan niet alles doen wat ik zou willen doen. Ondanks alles slaagde ik erin om me aan te passen en mijn gerechten op tafel te krijgen.
R.H.: Hoe heeft Be Cheffe bijgedragen aan uw professionele en persoonlijke groei?
J.L.: Be Cheffe moedigt ons aan om onze grenzen te verleggen. Het is voor mij de beste manier om de regels en voorschriften van de school onder de knie te krijgen. Gisteren ben ik uit mijn comfortzone gestapt. Daarna heb ik verschillende interviews gehad, ik heb veel felicitaties ontvangen en deze week heb ik een briefje gekregen van de gouverneur van Namen. Mijn partners zijn echt geweldig. Ik heb ook veel aan mijn hoofd, maar ik had geen idee dat ik dit zou kunnen.
R.H.: Wat zijn uw plannen of doelstellingen voor uw culinaire toekomst?
J.L.: Ik zou graag een open restaurant zien, dat veel meer is dan wat ik in mijn regio zie. Ik zou ook graag een restaurant in Nederland zien, waar de perceptie van geuren wordt beïnvloed door het uiterlijk van het eten. Daar ben ik erg in geïnteresseerd.
R.H.: Wat moet er veranderen aan de rol van de rolstoel in de culinaire sector? En welke rol moeten ze spelen in het vak?
J.L.: Er zouden er meer moeten zijn. Op school hebben we maar les van één enkele ladychef en in mijn klas van acht zitten maar twee vrouwen. Ik denk dat de meisjes goed passen bij de meisjes op school omdat ze zoveel beter zijn. Maar ze hebben net zo goed hun eigen problemen als wij en daar zouden ze niet de hele tijd over mogen praten. Ik ben een man met verstand van zaken. Mijn ouders zijn in de horeca begonnen toen ik negen was en ik heb mezelf gemaakt tot wie ik ben. Als ik hen hielp in het restaurant, moest ik mezelf soms verdedigen tegen klanten. Je mag niet met je laten sollen. Gendergelijkheid zou beter onderwezen moeten worden op school, maar dat is niet altijd het geval.
Categorie werknemers: Aurélia d'Hollander (Ivresse)
Aurélia d'Hollander, voorheen journaliste maar al jaren werkzaam in de keuken, is souschef in het Ukkelse restaurant Ivresse. Haar plantaardige levensstijl wordt goed ondersteund door de seizoenen en zij is verantwoordelijk voor het promoten van lokale producten. Onze producten weerspiegelen onze liefde en respect voor alles wat we doen. Haar aspiraties als ladychef komen tot uiting in haar verlangen om meer ervaring op te doen, zowel in culinaire technieken als in leiderschap, met als uiteindelijk doel op een dag haar persoonlijke project te verwezenlijken. Aurélia's creaties, een oproep naar de Belgische zomer met Bretonse accenten en een recept met wulken in ravioli, werden door de jury geprezen voor hun originaliteit, uitstekende smaak, openluchtconcept en technische vaardigheid.
R.H.: Wat verwachtte u van uw deelname aan Be Cheffe?
A.d.H.: Ik denk dat het goed is dat andere renners in België, vooral in Brussel, de kans krijgen om te werken, want ik weet dat ze het kunnen. De beste mensen in onze ploeg hebben geen leiderschapsposities en de chefs die de hele tijd in de media verschijnen, kennen hun teams niet eens. Be Cheffe was de ideale manier om de boodschap over te brengen, om onze ideeën over te brengen: het was een waar genoegen om deel uit te maken van mijn team. Het weer was goed, met veel nuttige informatie en veel warmte. Aan de andere kant kon ik mezelf naar een persoonlijker niveau tillen. Als plaatsvervangend hoofd ben ik niet verantwoordelijk voor het creatieve management van de groep, maar ik wil er wel voor zorgen dat ik op de hoogte ben van de regels. Ik wil graag mijn eigen vaardigheden in de keuken kunnen gebruiken, maar niet ten gunste van anderen. Het is allemaal goed en wel. In eerste instantie was ik laatste in de slaapkamer, maar nu moet ik mezelf vertellen dat ik niet in de positie ben om te verslappen. De competitie en mijn overwinning hebben me een extra boost gegeven wat betreft mijn professionaliteit.
R.H.: Wat was het hoogtepunt of een sterk moment van uw deelname aan Be Cheffe?
A.d.H.: Het moeilijkste moment voor mij was niet de wedstrijd, maar het moment van de prijsuitreiking in Bozar waar we onze hapjes lieten proeven. Het was geweldig om te kunnen praten met mensen die ik niet kende en die op me neerkeken, maar ook om hun complimenten te horen. Het was interessant om te zien hoe vaak ik mijn werk moest oppakken en mezelf moest presenteren als onderdeel van een team. Dit geeft me groen licht en plaatst me in dezelfde positie als ladychef.
R.H.: Wat vindt u van de plaats van vrouwen in de culinaire industrie?
A.d.H.: Wij vinden het een goede zaak dat er niet meer vrouwen op de arbeidsmarkt zijn. Dit heeft te maken met het patriarchale systeem dat de industrie in haar traditionele manier van denken voor haar jonge mensen heeft gecreëerd. De nieuwe generaties beginnen dingen te zien veranderen, maar het is niet genoeg voor hen om een legitieme inspraak in hun leven te hebben.
R.H.: Wat voor goede raad heeft u voor de jonge ladychefs van morgen?
A.d.H.: Waak erover dat je gerespecteerd wordt en tolereer niet wat onaanvaardbaar is. Ook primordiaal is dialoog. Het is voor jonge meisjes in dit gebied van cruciate beauty om te praten en samen te werken, en zelfs met andere meisjes. Het is een essentieel onderdeel van wat we doen, wat betekent dat we vanaf het begin open moeten staan voor het idee om een ondersteunende gemeenschap te creëren en anderen te helpen hun plaats te vinden.
Categorie werknemers: Joo Stassart (Racines)
Joo Stassart belichaamt vastberadenheid. Als moeder van drie kinderen runt ze samen met haar man twee restaurants en een afhaalzaak, terwijl ze ook nog een traiteuractiviteit uitbouwt. Joo overwon de beperkingen die haar status als "vrouw van" haar oplegden om haar culinaire identiteit te smeden door met Racines haar eigen etablissement te openen. Omdat ze geïnteresseerd is in veel verschillende gebieden, is ze altijd geïnteresseerd in de combinaties en presentaties die ze kan maken. Haar deelname aan Be Cheffe resulteerde in gedurfde creaties zoals een "Thaise risottokroket met Granny Smith-appelsap en koriander" en "Luikse gehaktbal met in miso geglazuurde auberginemaki en pulled pork". De jury prees het lef en de originaliteit van haar gerechten en benadrukte de explosie van smaken die ze garanderen, net als de harmonieuze combinatie van texturen en de hoeveelheid werk die kandidate verzette.
R.H.: Wat verwachtte u van uw deelname aan Be Cheffe?
J.S.: Mijn voornaamste doelstelling was mezelf te overtreffen. Ik heb veel training gehad, en voor deze baan ging het om organisatorische vaardigheden, zelfontwikkeling, stressmanagement - aspecten waar we in het beroepsleven vaak mee te maken hebben. Ik voel stress en adrenaline, maar gisteren was de laatste 1000. Een maand voor de bruiloft zat ik echt in de knoop: op mijn eerste dag maakte ik me zorgen over wat ik zou moeten doen en ik besefte dat ik iets leuks moest doen. Maar ik ben er nog steeds erg bezorgd over.
R.H.: Welk hoogtepunt is u bijgebleven?
J.S.: Mijn ontmoeting met de andere ladychefs, in het bijzonder met Hilde (nvdr. chef-kok van restaurant Boîte). Tijdens de wedstrijd werkten naast elkaar. Deze bijeenkomst, waarvan ik niet weet waarom ik hem zou doen, is voor mij een waar genoegen. We willen echt niets met de zee, we moeten er gewoon aan wennen.
R.H.: Met welke uitdagingen kreeg u af te rekenen en hoe heeft u ze overwonnen?
J.S.: Ik ben altijd erg goed in het organiseren van alles wat ik doe. Tijdens het weekend waren er ook een aantal mensen die me kwamen opzoeken. Ik had geen problemen in mijn nieuwe baan en het was goed om verder te kunnen gaan met het mobiele telefoonnetwerk en de andere taken. Time management was ook een nuttig hulpmiddel. Coach Dominique Stulens gaf me veel steun, vooral na een lang eerste project waarin ik gevraagd werd naar mijn prestaties. Ze moedigde me aan om me te concentreren op het nu en op de toekomst in plaats van stil te staan bij het verleden.
|
Tijdens het weekend worden de kandidaten begeleid door Dominique Stulens van Your Next Me. Als businesscoach helpt Dominique mensen en ondernemers om hun denkbeeldige beperkingen te overwinnen, zodat ze kunnen uitblinken bij de ontwikkeling van hun concept. Ze leert systemen en beproefde strategieën aan met betrekking tot ingesteldheid, marketing en onderhandelingen. Met duidelijke resultaten. |
R.H.: Op welke manier heeft Be Cheffe bijgedragen aan uw professionele en persoonlijke groei?
J.S.: Als Aziatische en echtgenote van een redelijk bekende chef-kok werd ik vaak beschouwd als de 'vrouw van'. Ik weet dat dit evenement me zal helpen om echt een verschil te maken. In Luik weet iedereen van mijn overwinning. In het weekend voor de eerste bijeenkomst zijn we begonnen met de Interklaasborden en hebben we de boekingen gestroomlijnd.
R.H.: Uw plannen of doelstellingen voor de toekomst van uw culinaire carrière?
J.S.: Op dat moment waren sommige vestigingen echt goed en andere minder goed. Net als de restauranteigenaar moeten we een faillissement kunnen plannen. Dit vergt veel investering en tijd, ten koste van het gezin. Het is mijn taak om samen te werken met onze klanten en ons team, zodat we de diensten kunnen leveren die we nodig hebben.
R.H.: Hoe ziet u de plaats van de vrouwen in de culinaire industrie en wat voor rol wacht hun in de toekomst?
J.S.: Mannen nog steeds domineren de culinaire industrie, hoewel vrouwen stilaan hun plaats beginnen in te nemen. Persoonlijk vind ik mezelf niet zo'n goede kok. Toen ik deelnam aan de Aziatische afkomst, wist ik dat het presenteren van de Aziatische gerechten een goede manier zou zijn om hen te leren kennen, maar ik wilde ook dat de leider de Italiaanse manier van doen zou leren kennen.
R.H.: Volgens u is uw afkomst problematischer dan uw geslacht?
J.S.: Ja, daarom wilden we Racines geen gezicht geven, om niet te laten zien dat ik Aziatisch was. Ik weet zeker dat ik kan doen wat ik wil doen, zonder me zorgen te maken over mezelf. Als moeder en verantwoordelijke voor een team is het een prioriteit om aan hun behoeften te voldoen, zelfs als dit betekent dat er compromissen moeten worden gesloten.
Zij nemen deel aan de eerste editie van Be Cheffe...
Studenten van stagiairs
Ellyne Denewet (École Hôtelière Provinciale de Namur)
Ellyne Denewet is pas 15 en begint haar derde jaar aan de École Hôtelière Provinciale de Namur. Als jongste lid van het huwelijksfeest werkt ze al jaren samen met haar man in de keuken en is ze nu klaar om nieuwe taken op zich te nemen. Gemotiveerd als ze is om komaf te maken met clichés en stereotypen, zegt Ellyne: "Vandaag worden vrouwen nog steeds te veel beoordeeld op hun uiterlijk, terwijl we graag zouden willen dat er naar onze vakkennis gekeken wordt."
Zoé Debing (École Hôtelière Provinciale de Namur)
Zoé Debing speelde als kind graag met haar poppenservies, maar ging eenmaal volwassen meteen voor haar culinaire droom. Ze koos de École Hôtelière Provinciale de Namur om haar vaardigheden te ontwikkelen, met als basisprincipes het delen van smaken en kleuren. Onze omgeving is multicultureel, maar we willen van de wereld een betere plek maken. Gemotiveerd door de wens om erkenning te krijgen voor het werk van vrouwen in de restaurantbranche, zegt Zoé: "Ik heb meermaals seksistische opmerkingen gekregen en te horen gekregen dat chef-kok een mannenberoep is. Waar ik het over heb gaat niet echt over het zijn van een mannen- of een vrouwenbaan. Iedereen kan slagen als hij of zij zijn best doet."
Léa Collotta (École Hôtelière Provinciale de Namur)
Léa Collotta, die stage loopt aan de École Hôtelière Provinciale de Namur, leerde al op jonge leeftijd gebak maken. Léa heeft een stereotype band met haar Italiaanse roots en haar creaties hebben een sterke kleur. Waar komt haar sterke stem vandaan? De fusie van smaken tot kunst verheffen. Ze ziet haar carrière als ladychef als een dubbele uitdaging om een plaats voor zichzelf te veroveren in een sector die vaak gedomineerd wordt door mannen, maar ze pakt die vastberadenheid aan: "Met motivatie en hard werken kan ik mijn doel bereiken."
Samira Cherfaoui (CERIA)
Samira Cherfaoui, die in het twaalfde jaar van haar stageperiode bij het restaurantpersoneel van CERIA zit, heeft haar rol als kinderverzorgster allang de rug toegekeerd. Als fan van de fusionkeuken verblijdt ze vrienden en familie al lang met smaken uit de hele wereld. Gemotiveerd door haar liefde voor culinaire wedstrijden, wil ze zichzelf nu uitdagen in meer realistische en professionele wedstrijden dan de tv-shows waaraan ze deelgenomen heeft (Masterchef France, Objectif Top Chef en My Tiny Restaurant). Samira belichaamt de evolutie van gepassioneerde amateur tot vastberaden toekomstige ladychef.
Werknemers
Victoria Ernst (Vertige)
Victoria Ernst is al twee decennia adjunct-directeur van Vertige en zet zich in voor zero waste en plantaardige keukens. "Voor mij gaat het over het verliezen van mijn identiteit, het hebben van een moment in de tijd en het creëren van een identiteit. Een chef-kok is een kunstenaar die zichzelf blootgeeft en een passie deelt. Deelnemen aan deze wedstrijd is een manier om mezelf uit te dagen en een ongelooflijke kans om een aantal geweldige inspirerende vrouwen te ontmoeten."
Lyla Bangels (Titulus)
Als voormalige food fotografe vond Lyla Bangels haar roots bij Titulus. Haar inzichten in de wereld van werk inspireren haar om ecologisch en economisch duurzame producten te creëren. Ze koestert de ambitie om "duurzaamheid te promoten in de voedingssector, maar ook inclusiviteit in de horeca en voedzaam eten op basis van kwaliteitsingrediënten, voornamelijk van plantaardige oorsprong". Ze hoopt haar eigen zaak te openen, maar voorlopig grijpt ze de kansen die zich aandienen. Haar deelname aan Be Cheffe weerspiegelt haar verlangen om de plaats van vrouwen in de keuken te promoten, andere chef-koks te ontmoeten, haar visie op eten te delen en een nieuwe uitdaging aan te gaan.
Sabria Parée
Sabria Parée verlaat haar huis niet met kusjes. Ze leerde de kneepjes van het vak door kookwedstrijden en online chefs te volgen, tot ze besloot haar droom waar te maken. "Ik hoop op een dag mijn eigen zaak te openen, met lokale en duurzame gerechten. Ik kan deze baan gebruiken om mensen te helpen die geen diploma hebben of die geen diploma van school hebben, om mij te helpen de klus te klaren. Gemotiveerd door een allesbehalve makkelijke beroepservaring zag Sabria in Be Cheffe een kans om haar passie voor koken terug te vinden.
Kate de Sadeleer (Casello)
Kate de Sadeleer spreidt al twintig jaar haar talent tentoon in de horeca. Haar reis begon na haar schooltijd, omringd door een team van chef-koks die haar leertijd verrijkten. Nu is ze de ladychef van Casello en versmelt ze vakkundig Italiaanse en Aziatische invloeden. "Mijn ambitie is om smaak en creativiteit samen te brengen om mijn gasten onvergetelijke culinaire ervaringen te bieden." Gemotiveerd door persoonlijke groei, heeft Kate in de wedstrijd een manier gevonden om haar creatieve grenzen te verleggen en haar visie te delen met het grote publiek.
Ladychefs met (aandelen in) een eigen zaak
Hilde Stekelorum (Doos)
Hilde Stekelorum, die al enkele jaren in Boîte woont, woont in een groep met andere mensen die het moeilijk hebben om bij te blijven. "Kruiden en specerijen van over de hele wereld domineren mijn keuken. Ik vind het leuk om lokale ingrediënten op een internationale manier te presenteren." Haar ambitie als ladychef is duidelijk: "Zoveel mogelijk mensen laten kennismaken met deze wereld boordevol smaken." In een tijd waarin veel automobilisten zich moeten verdiepen in de exclusieve wereld van Michelin-chefs, ziet Hilde bruiloften als een one-stop shop voor Belgische ladychefs.
Valérie Delange (Tontons)
Op haar 55ste en na zeven jaar aan het roer van haar restaurant, wil Valérie die alle functies in haar team heeft bekleed, graag een nieuwe uitdaging aangaan. Haar motivatie komt voort uit de heruitvinding van haar concept tijdens de coronacrisis en het feit dat ze binnenkort de fakkel wil doorgeven aan haar dochter. "Be Cheffe is ook een nuttig instrument voor andere chefs om te leren over en te discussiëren over de evolutie van wijn en de rol van vrouwen in de Belgische horeca", zegt ze.
Camille Jadoul (L'Altitude)
Camille Jadoul is al bijna twee decennia chef-kok bij L'Altitude in Vorst en is nu ook chef-eigenaar. "Ik wil dat mijn restaurant een intimiderende 'safe space' is waar mensen kunnen komen en gaan," zegt ze. Ze wil ook mensen zonder formele opleiding een kans geven, want zo is ze zelf ook begonnen: "Ik zou niet staan wa ik nu sta zonder mijn eerste chef, die me een kans gaf". Meedoen aan Be Cheffe was een persoonlijke uitdaging om haar stress onder controle te leren krijgen, maar het getuigde ook van betrokkenheid bij de beweging die de zichtbaarheid van vrouwen in de keuken wil verbeteren: "Ik wil graag percepties veranderen en jonge vrouwen inspireren om onbevreesd te gaan koken".
Naomi Nsungu (O'Kongo)
Ze studeerde boekhouden en werkt ondertussen als flying chef, maar vandaag is Naomi Nsungu bezig met haar eigen zaak te openen. O'Kongo moet dit regelen. Naomi was als kind allergisch voor veel ingrediënten en niet als kind van 16 jaar kon ze de werking van de keuken en de strenge regels voor het koken leren kennen. Nu creëert ze gulle gerechten waarin smaken uit Frankrijk, Azië en Afrika samenkomen. Deelnemen aan Be Cheffe was een manier om haar grenzen te testen en bij te dragen aan de zichtbaarheid van vrouwen in deze wereld: "I ben vaak de enige vrouw in de keuken geweest: het dwingt je om dubbel zo hard te bewijzen dat je het kunt. Ik denk dat deze ervaringen me veerkrachtiger hebben gemaakt."
|
Naast alle partners die we al citeerden in dit artikel kreeg Be Cheffe de financiële steun van MaBru, hub.brussels, Barbara Trachte, Bernard Clerfayt, David Clarinval en de Stad Brussel. Ook de IPM-groep (La Libre, la DH, l'Avenir) ondersteunde het project via de creatie van redactionele en audiovisuele content. Het hele team van de Federatie Horeca Brussel bedankt van harte al wie zijn steentje bijdroeg aan deze waanzinnige onderneming met haar fundamentele menselijke inslag. |
